Ben kendimde değilsem, arama beni.

 

Düşün ve bir karar ver

Ağlarken kim yanında olsun

Kim silsin gözyaşlarını

Gülerken kim yanında

Yoksulluk diyarında

 

Ne diyeyim, kendimden başka kime ne diyeyim?

 

İsyanı mı öğrenelim, itaati mi?

Önce konuşalım mı, dinleyelim mi, soralım mı?

İki adım atmadan önce

Bir kere duralım mı?

Susalım mı bir kere de

 

Benim dostlarım beni tercih ettiler mi kendilerine.

 

Yine senin daralmaların sardı ufku

Senin bunalmaların zehirliyor havayı

Senin bakışların donduruyor tebessümü

Zakkumlarda açan çiçek gibisin

Güzel, kokusuz, zehirli ve çekici

 

Başımı koymaya yumuşak bir taş istiyorum.

 

Ben zamanın saçlarını ince belik ördüm

Tel tel saydım her geceyi sehere dek

Yokluk mu eksikliği hissedilen şey

Hayır!

Anlayan bir bakışın olduğu yerde

 

Herkes de senin kadar emek veriyor ölüme.