Ayten DURMUŞ

Irmak dedi ki:
Soylu bir ırmak idim yolumu çevirdiler
Sanmayın ki dururum her engeli yıkarım.
Yanımdaki dağları üstüme devirdiler
Tükenmemi ummayın daha coşkun akarım!

Çöl dedi ki:
Yağmurlar yağmaz artık, kurursun sen bu yaza
Bu neyin azmi böyle su mu yaratacaksın?
Ya buluta yalvarıp duracaksın niyaza
Ya da yerin dibinden kaynak aratacaksın!

Irmak dedi ki:
Dağlardan bana koşan sulara engel nedir?
Üstelik ben koynumu açarken her birine
Yolu kaybeden bulut, yönünü bana çevir
Benden başka kim senin ortak olur derdine?

Ben giderim bıkmadan kurumuş dudaklara
Kirlenen yeryüzünün yüzünü ben yıkarım
Billur gibi sesimle mest olmuş yapraklara
Asla yüz çevirmeden evlat gibi bakarım

Suladığım ağaçlar yılları durduramaz
Kökleriyle toprağın derinine inerken
Benim tatlı sularım onu fidan kılamaz
Kaç senedir başında sert rüzgârlar eserken

Suyumla tazelenir uçan kuşun soluğu
Yakınıma sokulur börtü böcek ne varsa
Gün yakınca göklere yükselse bile buğu
Benimle kucaklaşır kimin ciğeri yansa

Ta ezelden bilirim evrenin yasasını
Kurtla kuzu suyunu elbet benden içecek
İnsan gelip göğsüme vuracak asasını
Ya bana köprü kurup ya da yüzüp geçecek

Erdemlinin dilinde: ‘Su gibi aziz olun!’
Sözü bana yapılmış güzel bir betimleme
Ey yolcu, tüm gücünü tüketmedi ki kolun
Benim çırpınmama bak ‘Tüm yollar bitti!’ deme

Yaratılmış içinde değişmeyen şey yoktur
Eskitir ve yıpratır zaman denen efsane
Felsefe yapma sakın boş söze karnım toktur
Akan su da zamana diyemez ki ‘Bana ne?’

Çareler tükendikçe yüreğin bana baksın:
Bulut, yağmur, su, buhar… bunların hepsi benim.
Sana can veren sevgi umut çıranı yaksın
Sonra haykır şöylece: Ben daha tükenmedim!

Sonra haykır şöylece: Ben daha tükenmedim! 

Son Güncelleme: Cumartesi, 07 Aralık 2024 10:58