Önce selam eder, ellerinizden öperim

Nice zamandır yollarda kaldı gözlerim

Gülümseyerek teşrifinizin hasretiyle

Yıllarımı devirdim, ağarttım saçlarımı

Ağrı var gönlümde, alsam da ilaçlarımı.

Boşa kürek çektiğim zamanları toplasam

Biliyorum ömür eder, muhterem kader

Nasılsınız, evlâdüıyalınız, sıhhatiniz nicedir?

Gündüzü yaşayan her şeyin gecesi koşar gelir

Terk edeceği şey için herkes çırpınır durur

Üstelik bir yorgunluk, bir umutsuzluk vurur

İnsan tahrip etmeden hiçbir şeyi yapamaz

Sarıldığı ne varsa gönülleri tırmalar,

Ruhları da tekmeler, muhterem kader

Sen bunları biliyordun, neden sakladın

Sebep perdesi ardında kendini hep akladın

En çaresiz anımda, haneme konakladın

Misafirsin bari ikramımdan memnun ol

Pervanen oluyorsam, töredir, yüzün gülsün

Kahhar-ı Mutlak’ın kudret elini unutma

Kederin kollarında uyutma, muhterem kader

Konuşmayan bakışlarla galeyana gelse gönül

Gülümsemek istemezsen, sebep söyle anlarım.

Bazen mutluluk için kaçılacak yer arasam,

Sığındığım kalenin en dış duvarını bulsam,

Çıkmak için kapıdayken, baksam sürgü dışarıdan

O an kaybeder anlamı yükselten burçlar…

Sen gül bana, el de güler, muhterem kader

Yaşanmamış bir aşk gibi sinemdeki saklı sızı,

Kocamışsın genç takılma, etme artık bu nazı

Yüklediğin yük çökertti, artık yeter diyerek

Sözlerime son verirken Hakk’a emanet eder;

Konu-komşu, çoluk-çocuk, suratsız eşinize

Tebessümü unutan zat-ı şahanenize

Baki selam ederim, muhterem kader…