DE Kİ SEVGİLİ
‘Ben hangi ateşlerden geldim-geçtimBilsen!’ demiyorum sana, gönlümdeydin.Kanat uçlarının yanıklığı ondanGözlerin ondan kaçar sağa-solaHalimiz belli, gerek var mı konuşmaya?Bırak, karışsın gözyaşlarımızBırak, yaslansın omuzlarımıza başlarımızSen gene gel, gene de dön gelGel! Başını koy dizlerimeBen sana Fatihalar okuyayımNazar olmuştur diye endamına-edanaEy baştan aşağı asaletEy baştan aşağı erdem-tevazuuBen dualar okuyup üflerkenSen dudağının yanıyla gizli gülümseHadi olsun, yine görmemiş olayım…Ninni söylenen bir çocuk gibiSakinleş ve uyu, güzel düşler görUyanınca ben hepsini hayırlara yorayımGönlümün taleplerini dizerek bir birNihayet: ‘Doğrusunu Allah bilir.’Derken sen gene gizli gülümseSen gene ezberden bir şiir okuBen de koşulayım yanınaHeyecanlanalım iki çocuk gibiAyrı hayallerimiz de çoktur belkiFakat nice ateşlerden süzüldü bendekiBen nice ateşlerden geldim-geçtimBilsen, demedim, demeyeceğim… Her şeyden bir parça kalıyorZamanın tırnakları arasındaİşte şunlar benim gözbebeklerimŞunlar da saklanmış gerçeklerimUmutların tükendiği zamanlardaGönüllere söylenmiş ninnilerim varHayaller dolusu bir gelecek adınaSöyle ve yaz. İşte şu altın sayfalarEn asil harflerle adımızı bekliyorEy havasız ve karanlık zamanlardaEl elinde büyüyen hormonlu çiçekZayıf ve soluksan suç senin değilSor: Ne yaptınız benim yapraklarımı?Zehirli bakışlarla kavrulan gözler önündeBaşkaldırı öğretilirken her çiçeğeDe ki: ‘Ey isyanları öğreten kutlu ses!Darağacında (mı?) özgürlükGelecekse gelsin, yine gelsin, hoş gelsinBaksın bütün yol gözleyen gözlere’De ki: ‘Ben geldim artık herkes anlasın!’Sen durma o zaman, sözler durmasınBir işgalci edasıyla haneme dalanlaraİsyanını bekletme dahaDe ki: ‘Enkazının altında yaşayan ölüler eyGeviş getirdiğiniz eski moda her şeyeSarılayım öyle mi Nuh’un gemisi diye?Olmaz artık olmaz, bir daha asla!’De ki: ‘Ey sığınaklar bitince sığınılan!Dola bunların dilini, vur düğümü sözlerineDiz çöktür hepsini, gözlerimin önündeBilirsin gözlerim hangi hasretle yandığını.’De ki: ‘ Dokun kalbimdeki çıbanlaraO nurdan neşterinle ey ve eyEy gönlümdeki yaşlara dokunan tek elBuda asi dallarımı, köklerime merhametDe ki: ‘Ben işte bugün yineKendi üstüme düştüm, kederliyimKaldım yine enkazımın altındaSoy zihnimden ele ait ne varsaDe ki: ‘ Bahane kabul etmem, çare yokKalk ayağa. Ne kadar hayalimiz varsaBürünürken ete-kemiğe, bürünsün kelamınaSöyle artık durma, susmanın vakti değil!’Bedeli ömrüm olan bu sevdayı bilsinler Sonrakiler: ‘Buradan Ayten geçti.’ desinler.