Hüznü vardır elbet Rabbi olanın

‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’

Tökezlersen: ‘Korkma, ben varım!’ demem

‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’

 

Derim ki: Allah var, sarıl hayata

Dikil zulme karşı, dikil bir daha

Her karanlık gece mecbur sabaha

‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’

 

‘Ben prensim.’ diyen çirkin kurbağa

Güllerin arasında girerse bağa

Bir kere yüz verme umutsuzluğa

‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’

 

Olmamışsa sana kör kuyu vaha

Gönlün yönelmesin asla eyvaha

Hiç unutma, söyle, aşkla bir daha

‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’

 

Madem var eden O, niçin zulmetsin

O ister her zaman kuluna yetsin

Hayat her insana şunu öğretsin:

‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’ (Necm:43)