Yılan der ki insana: Beni sakla düşmandan

İnsan merhamet edip bir yer açar koynundan.

 

Düşman gidince insan, der ki: Mükâfat hani?

Yılan der ki: Sokmamı istiyorsun nereni?

 

Akılsız başın hakkı elbet demir tokmaktır

Yılana iyilik et, mükâfatı sokmaktır.

 

Yaşadığın şeyleri, sor bir kez bu hal nedir

Yıkma suçu Allah’a, deme suçlu kaderdir.

 

Yılanla dostluk olmaz ve yılan fıtratlıyla

Yedirmesinler sana, zehri karıp tatlıyla

 

Hata, hepimiz için, unutma ki insanız

Kusursuz dost bulunmaz, nihayet çamurdanız.

  

DÜN GECE OLDU OLANLAR

Dün gece

Tüm duygularım dibe vurdu

Gönlüm gitmişti çoktan

Aklım da gitti ardından

Ben kaldım buralarda yalnız

Ben kaldım, bir Hudayinabit gibi

 

Dün gece

Seni düşünürken geldi aklıma bunlar

Evet, ölümü unutarak yaşayan

Yaşamamış gibi ölür

Diyorlar, biliyorum

Ben ne seni ne de ölümü unutuyorum.

 

Dün gece

Kendi içimde bir çukura düştüm

Sarmadı kimse parçalanmış dizlerimi

Kopardım etimden ayrılan derimi

Dağıldım. Ve toplamadım hiçbir yerimi

Oturdum, ağladım, ağladım, ağladım.

 

Dün gece

Beklediğim kimse gelmedi

Her yana diktim kulağımı bir ses duyamadım

İki söz edecek bir kişi aradım, insan gibi

Kapılar duvar oldu, açıldı göğün dibi

Ve ben bu yalnızlığımın sebebini soramadım.

 

Dün gece

Baktım omzundan koşarak geçtiğim yıllara

Avuçlarındaki duaları, ellerime verdiler

Umudumu uyutmadım sabaha dek

Ateşime baktı ve gözbebeklerime, bir siyah tufan

Dedi ki: Bu kaçıncı saray şu gönlünde yıkılan…