Haççe Teyzemin bayırın yüzünde

Babadan kalma, dokuz kardeş bölüşmüş

On dönüm tarlası vardı.

Gözü gibi bakardı

Yadigardı.

.

Taşlarını temizler

Otlarını yolar, ekime hazırlardı.

Bereketli yağmurlar göklerden indi

Yüzü güldü, mahsul iyiydi. 

.

Tam biçilecek vakitlerde

Ekine bir oğlakla bir keçi girdi

Haççe Teyzem öfkelendi

Tarlaya koşuverdi

Hayvanı çıkarayım derken

Böğrüne boynuz yedi

Oracığa kıvrılırken

Yerden aldığı taşı

Keçiye attı ama değmedi.

İşte tam o esnada

Sam Amcanın çobanı

İbrahim Emmi geldi.

Çenesinde top sakalı, keçi gibiydi

Başına bir melon şapka giymişti

Çocuklar bilmem neden,

"Mister Abraham" derdi.

"Be utanmaz kadın"dedi

"Neni yedi sanki keçi

Bu taş ezilen buğday için mi?

Sam Ağama geleydin de vereydi

Kaçsaydı ya bu keçi

Kim hesap verecekti." 

.

Haççe Teyzem bükülmüş

Acıyla kıvranırken

Kendine gelmenin gayretindeydi.

Sam Ağa kim, keçi neyin nesiydi?

Hacı ıbrahim'deki acep ne sevgisiydi?

Bu düşüncelerle yerinden kalkamazken

Oğlak çevresini tavaf eyledi. 

.

Ağasına güvenen

İbrahim Emmi o an

Daha da bir gürledi

"Hele" dedi "Bu oğlağa bir şey olaydı

Yahut Sam Ağamın keçileri kaçaydı

Görürdün sen o zaman

Ortada ne sap, saman

Ne de tarla kalırdı.

Tarlan çiğnendi diye

Gelmene ne gerek vardı

Bu sene çiğnenmişse

Gel seneye ne kaldı?"

Haççe Teyzem o anda

Yerden doğruldu yavaş

Ağır ağır kalkarken

Ellerinde vardı taş.

Gözlerinin akı kızıllaşırken

Gürledi birden:

"Be ıbrahim!" dedi"

Sen olmayaydın,

Dolara secdeliler

Washington kıbleliler olmasa

Ne oğlak, ne keçi, ne Sam gelirdi

Ne birisi benim ekinime girerdi.” 

.

"Al İbrahim!” diye inledi Haççe Teyzem

Taşları kıyam eden coğrafyayı düşledi

Korkudan kaçamayıp geri geri giderken

Beynine taşı yiyen İbrahim düşüverdi.