Hayatı kaynağa döktüğüm anda

Bu yola çıkarken dedim: Bismillah

Gerçekten, rüyadan her ne gördümse,

Hep hayıra yordum, hayır inşallah.

Her vardığım yerde gördüm şaşırdım

Yağmurlar sel oldu, düştü peşime

Uykuyu uyuttum, o günden beri

Bir gözleri ahu girdi düşüme.

 

Ne zaman yorulsam gönlümü tuttu,

Zincirsiz götürdü, aslan inine

şöyle söyleyerek gözden kayboldu:

“Gir beni istersen  aşkın dinine.”

 

Rüya mı, gerçek mi, nesin mübarek,

Kaç senedir beni ipsiz bağladın,

Aşkınla inlerken, güldün yüzüme,

Gâh türkü söyledin, gâhî ağladın.

 

Tamam; ben aşkının dindarı oldum,

Sonra sen unuttun, dostlar unuttu,

Meskenim olmuşken ilmin deryası,

Aşkın tuttu bana elif okuttu.

 

Senden her gelene boynum büküktür

Ben hâlâ sadığım verdiğim söze,

Bakmadım bir kere seneler geçti,

Ne bir keman kaşa, ne ahu göze.

 

Vuslat istenilmez aşk ikliminde,

Aşkın kendisidir, aşkın dermanı.

Yüz yıllar geçse de tarihler desin:

Böyle yazılmıştır aşkın fermanı.

 

Ola ki unutur seni anmazsam,

Başka lazım gelmez, dilimi durdur

Hoşnut olmaz isen yöneldiğimden

Neye uzanırsam elimi durdur.

 

Eş edip Mecnun’a gezdirme beni

Bil ki senden başka davam yok benim

Gönlüm de sen varken adımı demem

Başka can verecek devam yok benim.

 

Müjdelerle doğrult, sevindir beni

Umudumu kırma, kırılır belim

Lütfunla, aşkınla gücümü artır,

Seni anlattıkça konuşsun dilim.

 

Yüz verme aşkımı kıskananlara

Yaşadım saymasın seni bilmeyen

Senden uzak duran, bana inanmaz

Kime gider kime, sana gelmeyen.

 

Gönlüme kurduğun saraylarında

Arada dinlendir yorgun başımı

Bu aşkı yaşattın dört ikliminde

İlkbahar eyledin bana kışımı.

 

Özgür bıraktıkça sana bağlandım

Gönlüm hediyemdi, boynumu büktüm

Aşkı yere serdim, secde kıldım da

Çok zaman gizlice gözyaşı döktüm.

 

Güvensiz sularda tuttun elimden

Kuruladın dinmez gözyaşlarımı

“Seninleyim” dedin, kaldırdın beni

Okşadın sevginle bakışlarımı.

 

Lütfundan mahcûbum gözyaşım ondan

Yeter bir selamın bana sevgili

Sevgimi âleme anlatmalıyım

Lâl olmadan önce aşkımın dili

 

Kesmek istediler hayat bağımı

Çirkin davaları sırtımda kambur,

Zil taktılar zil, tuş ettik diye

Yeşil vadi oldu düştüğüm çamur.

 

Kim bana ne yaptı kendimden başka

Kuşkum girdabımdı, hep beni yutan

Sonra seni sevdim, seni tanıdım

Karanlık yollarda elimi tutan

 

Gönlümün tacısın şifa kaynağım

Yorgunum, yormadan dök sandığını

An geldi hissettim en derinimde

Ne kadar yaram var okşandığını

 

Yol bitip de bana “Dur” denilince,

O gün dönmez olsa ağzımda dilim

Sesimi yüklensin rüzgârın sesi

Hep seni anlatsın açan çiçeğim.

 

Ben seni sevmekten vazgeçtiğim gün

Ruhum alev alır savrulur külüm,

Yoksa şu sinemde sevgin oldukça,

Anladım ki beni öldürmez ölüm.