Zümrüdüanka uyumak, yalnız kalmak, biraz dinlenmek istiyordu. Fakat geldiğinde gördü ki kendisini bekleyenler var. Geçti aralarından, ne diyeceğini bilemeyerek ve ne diyeceğini düşünerek. Eskiden olsaydı, hemen bir şeyler söyleyebilirdi, konuştuklarını hoş kelimelerle, güzel örneklerle süsler, dinleyenler hayranlıkla kendilerinden geçerlerdi, anlasalar da anlamasalar da. Şimdiyse söyleyeceği her söz için endişe içindeydi. Bazı sözlerinin bir bumerang gibi ne kadar hızlı fırlatmışsa o kadar büyük bir hızla dönüp kendisine geldiğini görmüştü kaç kere. Şimdi böyle bir şey yaşamak istemiyordu.
- Şu anda içinde bulunduğum durumu ve duygularımı size anlatmak gücüne sahip değilim, dedi. Bütün büyük sözlerimden tövbe ediyor ve hepimizin yaratıcısı olandan af diliyorum. Ben sandım ki her kuş benim gibi uçabilir, ben sandım ki her kuş benim gibi günlerce yemeden, kendi içinden beslenerek durabilir, ben sandım ki herkes benim gibi küllerinden doğabilir. Bunun böyle olmadığını anlamam hiç de kolay olmadı. Tabi benim sizi anlamadığım gibi siz de beni anlamadınız. Bu yüzden beni kendinize benzetmek istediniz. Sizin gidemeyeceğiniz yerlere gitmek istediğim, sizin çıkamayacağınız yüksekliklere çıkmak istediğim için kanatlarımı kestiniz, ayaklarıma prangalar taktınız. Siz benden yoruldunuz belki ama bilin ki ben de sizden yoruldum. Beni anlamanızı istiyorum.
- Biz seni seviyoruz, dedi aralarından birisi
- Ben de sizi seviyorum ama bu benim sizin gibi olmamı gerektirmiyor.
- Biz senin olmayacak hayaller peşinde kendine zarar vermeni istemiyoruz. Sen bizim için kıymetlisin.
- Siz de benim için kıymetlisiniz ama beni kendi dünyanıza esir etmenizi istemiyorum.
- …
- Beni affedin, belki siz de kendinize göre haklısınız.
- Korkma, dedi en geriden gelip en arkada kaldığı için görünmeyen bir ses.
Zümrüdüanka bu sesin Rade’ye ait olduğunu biliyordu.
- Korkma, dedi tekrar aynı ses. Ben senin hayallerinin kıymetini biliyorum. Beni senin bugünkü hayallerinin geleceğin gerçekleri olacağını biliyorum. Zümrüdüanka, ben senin hayallerine inanıyor, sana sonuna kadar destek olacağımı ve ihtiyaç hissettiğin her yardımı yapacağımı vaat ediyorum, sen nereye istersen oraya da seninle geleceğim, dedi.
Zümrüdüanka’nın içi biraz rahatlar gibi oldu. İyi ki Rade vardı. İyi ki onunla karşılaşmıştı.
Tüm kuşlar, kendilerine has seslerle bu sözlere itiraz etmeye başladılar.
- Hayır, asla sen gidemezsin.
- Senin bizlere karşı sorumluluğun var.
- Ataların bu milleti sana emanet etti.
- Sen gidersen, kuşların sosyal düzenini kim sağlayacak?
- Asla olmaz.
- Bilge atan Nerya, sana bunları mı vasiyet etti?
Rade, bu, hep bir ağızdan çıkan tüm itirazları dinledi.
- Soydaşlarım, dedi tok bir sesle, soydaşlarım, soydaşlarım.
Kuşların itirazları bitmiyordu. Hepsi birbiriyle konuşuyor ve hepsi bir diğerinin itirazına hak veriyor, böylece herkes kendisini daha bir haklı görüyordu. Rade öne doğru geldi ve biraz yüksek bir yere çıktı. Neredeyse tüm kuşların gözlerine birer birer baktı. Bu sakin ve merhamet dolu bakışla hepsi yavaş yavaş sustu. Rade, tekrar konuşmaya başladı.
- Soydaşlarım! Ben Zümrüdüanka ile gideceğim demişsem sizi başıboş bırakacağım demedim ki. Elbette benim yokluğumda size gereken şeyler için hazırlık yapacağım. Mesela, her yıl biriniz tüm toplumumuzun yönetim işini üstlenecek. Yönetim işini yaparken de uzun zamandır hazırladığım bir tüzüğe göre hareket edecek. Böylece, benim yokluğumda düzenimiz asla sarsılmayacak. Merak ediyorsunuz şimdi değil mi, size nasıl bir tüzük hazırladım, diye.
- Evet, evet, evet, sesleri çıktı arkalı önlü.
- Şimdi, toplumsal düzenimiz için uygun bulduğum tüzüğü açıklıyorum. Eğer sizler de bunu uygun bulursanız uygularsınız. Yok, eğer uygun bulmazsanız, hep birlikte daha uygunu için çalışırız. Şimdi tüzük maddelerini sayıyorum:
1-) Toplumumuzun öncüsü olacak kuş, büyük küçük tüm işlerle ilgilenmeli
2-) Bütün kuşlar onunla kolay iletişim kurabilmeli
3-) Öncü kuş, kendisine yardımcı olarak güngörmüş, işten anlar, fikir sahibi, iyilik düşünen, akıllı kuşları çevresinde toplamalı.
4-) Yardımcılar işlerini iyi yaptıkları sürece sebepsiz yere görevlerinden alınmamalı, uzun yıllar görevlerinde kalabilmeli
5-) Kuş türleri arasında da bulunan yalancı, dedikoducu, karakteri bozuk kuşları derhal yakınlarından ve yönetim kademesinden uzaklaştırmalı
6-) Her sahanın mensupları kendi işiyle ilgilenmeli, kendi işini en iyi şekilde yapmaya uğraşmalı, hiçbir kuş türü diğer kuş türlerini işlerine karışmamalı
7-) Kuş türünün düşmanı olan hiç kimse, kuşların sırlarına vakıf olacak konumlara getirilmemeli
8-) Bütün imkânlar kuşlar arasında en adil şekilde paylaşılmalı
9-) Kuşlar arasındaki bir kitlenin, tüm gücü kendi uhdelerinde toplayarak tüm işlere vaziyet etmelerine imkân verilmemeli, gerektikçe öncü kuş değişikliği yapılabilmeli
10-) Kuşların eğitimi işi çok önemlidir. Kalacak, gidecek kuşlar, uzun yolculuk yapacak kuşlar, uçamayanlar, uçanlar, her bir kuş türü kendi fıtratına göre tüm kuş toplumu için en iyi hizmeti görecek şekilde en iyi eğitime tabi tutulmalı
11-) Âlimlere büyük hürmet gösterilmeli, tüm kuşlar onların bilgilerine değer vermeli, bilgin ile cahil bir tutulmamalı
12-) Layık olmayan hiçbir kuşa, liyakati olmayan konularda yetki verilmemeli, liyakati olduğunda ise yaşına bakmayıp o kuşun yeteneklerinden faydalanılmalı
13-) Adalet konusunda titizlenilmeli çünkü adaletin sağlanamadığı her birlik dağılır. Öncüler, kim olursa olsun zulme ve zalime göz açtırmamalıdırlar. Üstüne gidilmeyen zulüm ve zalimlik, kuşların tabiatla barışık sosyal hayatlarını temellerinden sarsarak hepsini mutsuz eder.
14-) Her öncü süresi dolduğunda görevini düzgünce yerine gelecek yeni kuşa bırakmalıdır. Hükmetmek arzusu, tıpkı şu ahmak insanlarda olduğu gibi bazı kuşlarda da en zor zapt edilen bir arzudur. Bu hırsın kapısı kırılır ve kontrolsüzce açılırsa gücü eline geçiren kuşun kendisini tanrılaştırmasına sebep olur. Hâlbuki hiçbir kuş tanrı olamaz. Çünkü yumurta adlı bir dünyadan çıkar, çıkarken korkar; sonra görür ki bu dünya daha geniştir, burasını sever. Esasında kuşlar bilmezler ki bu dünya da onların ikinci kuluçka dönemleridir. Burada yaşarken de bu kuluçkanın kabuğunu kırıp sonraki hayata geçince tıpkı ilkindeki gibi diyecekler ki: ‘Ya biz meğer ne dar ve küçük bir yere sıkışıp kalmış bir şekilde yaşıyormuşuz. Ama bunu sonraki hayata gitmeden bilemeyecek hiçbir kuş. Ben bunu da bugünden sizlere söylüyorum. Hepiniz, hepimiz bir gün bu güzel ormanları, suları, ovaları, gölleri, güzel gökyüzünü bırakarak gideceğiz, bunu unutmadan yaşamak gerekiyor.
Benim size diyeceklerim bu kadar, sizin bana bir diyeceğiniz var mı, sevgili kuş kardeşlerim, dedi Rade.
- Ne yani, dedi aradan bir kuş, şimdi sen bize öldükten sonra bir daha mı hayatımız olduğunu söylüyorsun, başka bir yerde, başka bir dünya da mı olacak bu? Senin buna bir delilin var mı? Bizimle dalga mı geçiyorsun? Biz seni akıllı bir kuş biliyorduk ama sen iyice saçmalamaya başladın. Yoksa ruhsal bunalım mı geçiriyorsun, nedir derdin, bunlar nasıl sözler? Gitmeni anlıyorum ama sonraki hayat diye bir şey uydurmak da neyin nesi. Hadi kendin gidiyorsun da neden kuşlar arasında fitneye sebep olacak şeyler söylüyorsun, öldükten sonra yeniden dirileceğiz diyerek? Var mı daha önce ölüp de dirilen, varsa göster, önceden yoksa şimdi göster. Niçin kuşları sıkıntıya sokuyorsun? Senin derdin ne?
- Ben size doğru bildiğimi söylüyorum, artık siz nasıl bilirseniz öyle yapın, dedi ve sustu Rade.
(Devam Edecek...)
