Kirli bir gözlükle bakıyormuşum hayata
Öyle dediler pembe gözlüklerini çıkarmayanlar
Rahatına düşkünmüş benim beynim,
Konformistmiş öyle diyorlar
Acılardan beslenmeye hiç niyeti yokmuş
Ama kemale erme yolunu da bulmuş
Gece yolculukları yapmış sık sık
Hayra yorup hayallemiş tüm düşlerini….
Kalp ağrılarımdan kurtulmak için
Saklanıyormuşum kitapların arasına
Olsun varsın kime ne, bulamaz ya kimse beni
En azından vurmuyorum başımı taşlara
Dua ediyor, umuyor ve bekliyorum
Biliyorum, O, beni güldürecek
Ve bu da sana verdiğimin
Kıymetini bil diye
Yaptığım bir şakaydı diyecek
Ben anlayacağım, kimseler anlamayacak
Gülecek gözlerim.
Kendini tekrarlayan baskıymış depresyon
Ve benim yakınımdan bile geçemiyormuş
Umut doluymuşum, hayal dolu, aşk dolu…
Ve ben ay’ımın yanına bir güneş getirsem
Kâinat kanunlarına aykırı mı olur bu
Olsun varsın ve gönlüm huzur bulsun
Maşallah, barekallah diyeyim
Şükürler olsun, beni kederden kurtaran Rabb'ime derken!