Kirli bir gözlükle bakıyormuşum hayata

Öyle dediler pembe gözlüklerini çıkarmayanlar

Rahatına düşkünmüş benim beynim,

Konformistmiş öyle diyorlar

Acılardan beslenmeye hiç niyeti yokmuş

Ama kemale erme yolunu da bulmuş

Gece yolculukları yapmış sık sık

Hayra yorup hayallemiş tüm düşlerini….

Kalp ağrılarımdan kurtulmak için

Saklanıyormuşum kitapların arasına

Olsun varsın kime ne, bulamaz ya kimse beni

En azından vurmuyorum başımı taşlara

Dua ediyor, umuyor ve bekliyorum

Biliyorum, O, beni güldürecek

Ve bu da sana verdiğimin

Kıymetini bil diye

Yaptığım bir şakaydı diyecek

Ben anlayacağım, kimseler anlamayacak

Gülecek gözlerim.

Kendini tekrarlayan baskıymış depresyon

Ve benim yakınımdan bile geçemiyormuş

Umut doluymuşum, hayal dolu, aşk dolu…

Ve ben ay’ımın yanına bir güneş getirsem

Kâinat kanunlarına aykırı mı olur bu

Olsun varsın ve gönlüm huzur bulsun

Maşallah, barekallah diyeyim

Şükürler olsun, beni kederden kurtaran Rabb'ime derken!