Ayten DURMUŞ
Beni gaflet anımda düştüğüm bu çamurdan
Çekerek çıkarmazsan küserim sana Rabbim!
Kaybolduğum bellidir içimin çöllerinde
Nuh’u bulamaz isem salma tufana Rabbim!
Bu karanlık iklimde ben neyin kurbanıyım
Neden yakıldı benim elime kına Rabbim!
Gerçeği bulmak için kendimle savaşırken
Çektiğim keskin okum değmesin cana Rabbim!
Yalnız sözlerim değil gözlerim de değmesin
Kırılmış bir gönülden damlayan kana Rabbim!
Esen yelden koruyup bin emek büyüttüğüm
Gölgemdeki çiçekler çekmesin dona Rabbim!
İçim yanarken bana bilgeler dediler ki:
‘Göğün direği çatlar ağlarsa ana’ Rabbim!
Gönlümdeki isyanlar zincire vurulmuyor
Sen gösterip teskin et nedir bu mana Rabbim!
Ruhumu tırmalayan ne kadar sızı varsa
Karıştırmak istedim giden dumana Rabbim!
Çırpınıp duruyorum ayakta tutmak için
Üzerime çökmesin kurduğum bina Rabbim!
Kuruttum gözyaşıyla akan tüm ırmakları
Ancak ciğerim kanar ağlarsa Tuna Rabbim!
Kendi yolunu yapıp gitti bütün öncüler
Onlardan tek emekçi ben kaldım sona Rabbim!
Güneşi görmek için yırtarken geceleri
Düşüncem odaklandı doğacak tana Rabbim!
Ayaklarımla değil yürüdüm yüreğimle
Ve hiç kaygılanmadım kendimden yana Rabbim!
Yıllarımı yoğurdum katıksız aşkla çünkü
Bildim amaçsız ömür gider boşuna Rabbim
Düşlerimi dolduran umutlarım var ancak
Ben hiç hancı olmadım kurduğun hana Rabbim!
Duyarsın her çağrımı bana benden yakınsın
Ta gönülden inandım düşmedim zana Rabbim!
Bu yüzden gözlerimi diktim en yücelere
Saldığın talih kuşu başıma kona Rabbim!
Umuda eşik olan senin nurdan kapında
Kul olmayı değişmem şöhrete şana Rabbim!
Dediler ki az önce: ‘Mutluluk yurdu senin!’
Ağlayan gönül nasıl inansın buna Rabbim!
Sözümü altın kılıp süsledin düşlerimi
Verdiğin her nimeti tamamla bana Rabbim!
Verdiğin her nimeti tamamla bana Rabbim!
Tamamla bana Rabbim! (Âmin)
