Zinciri zincir eden her bir halkadır Şayna

Sen uçları birleştiren büyük halkasın

Seni seçkin kılan herkes gibiliğindir

Biriktirdiğin kül, yaktığın ateştendir tekliğin

Susuzsan, içtiğin de suysa, kâsenin ne önemi var

Altın, gümüş, bakır, demir, toprak yahut bir avuç

Sunulan şey gibi sunana da iyi bak

Yeryüzü tanrıları sunmadıkça al ve iç.

 

Esir ettiklerine, esir olmadın Şayna

Soylusun, yükseldin, omuzlarına bastı ayakların

Bütün dereleri kendinde toplayan ırmaksın

Denizdeki zerre gibi parça ve bütün

Damlaya kıydığın zaman biter her şey gördün

Gök kuşağını boyadı az önce senin fırçan

Hakikat süs itemez, açık ve yalın söyle

Duvara konulacak son eksik taş adına.

 

Taşını kaybetmiş bir gerdanlık değilsin Şayna

Aşkın elinden tutarsa tutsun ölüm

Şu elbiseleri dik tutan omurgaların ruhu

Yorgundur, ölüdür, bazıları gömülmemiştir

Yolları mezarlıklarla biten bir kentte

Kaybolmak mümkün değil dön, gel

Büyüsü kaybolmadan sözlerin

Kuşluk vakti dağılan sisle beraber

 

Yoksulluğumu anlattım zenginlere Şayna

Tüketene kadar aldılar neyim varsa

Bir gölge aradım, yandığım zaman

Güneş bende gölgelendi

Hararetten kavrulup koştuğum pınar

İçti beni ciğeri soğuyuncaya kadar

Kutup yıldızına baktım en karanlık gecede

Dedi ki: Neredesin, yönümü bulacağım.

 

Ben ne yapacağım, biliyorsan söyle Şayna

İlim dediğim şeyler avuçlarımdan süzüldü

Hikmeti avlamak için gerdim yayı

Attığım ok bana döndü

Karanlığa bir ışık yakayım dedim

Yaktığım mum beni yaktı

Kanar düşüncelerimin yarası, derin ve sessiz

Şunlar sevdamın külleri, şunlar bende kalan iz

 

 

Sevecen bakmayan gözlerin gülüşünden sakın Şayna

Kimse yok mu iyilerin harman yerinden

Aşkını öldürmeden kuşanırsan öğrenirsin

Hicranın en gerçek vuslat olduğunu

Hasat günü gelince derilecek ne varsa

Ektiğin şeyler olacaktır

Marazlı bir aşk yaşayan âşık

Önce öldürecek sonra tapacaktır.

 

Seni neden sevindiriyor bilmem Şayna

Delilerin sevindiği müjdeler

Gönül bir meczup gibi kaybolduğunda

Onu alıp hastaneye götüren doğru yapmamıştır

Onu kendi evine götürmekte yanlıştır

O, kendi kemalinin eşiğine bırakılmalıdır

Hiç kemali yaşamadan, hep zevali yaşayanlar

Akıntısız suda bile yerlerinde kalamazlar.

 

Neden düz ovada dağıldın Şayna

Ben sana toplan, nehir ol, dedim

Kaldır kuvvetli pazılarınla meşaleyi

Aydınlat yolu kaybetmişler için menzili dedim

Sen başka ellerin ateşi tutacağı

Maşa olmak istedin

Olmaz canım. ısyan böyle çıkarılmaz

Böyle haykırılmaz, zulüm böyle yıkılmaz

 

Şimdi benimle gülsen ne olur Şayna

Ben hep tek başıma ağladım

Gördüklerine bakıp göz bebeğim, gözünü oyma

Postlarıyla dolaşanlara bakıp tenini soyma

Ruhu üryan, aklı üryan, kalbi üryan olanı

Örtmeye güç yetirecek bir elbise yok

Yardan mektup var dediler, sevindim

Baktım ki zarf da yok, mazruf da yok

 

Yalnızlık, hicranın zirvesidir, zordur Şayna

Durursan öfkelerinle ördüğün kuyunun dibinde

Biriktirdiğin kin damlaları boğulmana yeter

Her zalim zulmederken çakır keyif oluyor. Neden?

Başkasının altına izzetini minder eden

Kimi sevindirir, kimi rahat ettirir

Sen yine de kendinden bir ses, bir renk kat

Söylediğin ve yaptığın her şeye… Yakışır

 

Kütükler üzüm verdikçe yaşatılır Şayna

Kurursa, sökülüp yakılır çatır çatır

Eğer varsa makûs bir talih

Alın ve yürek teriyle silinip baştan yazılır

O zaman A’raf’ta olsan da doğru yere yürürsün

Sisler kalkar gözünden doğru görürsün

Omzun yalnızca kendi başını taşımaya adaydır

İraden binek olur, alnında seçtiğin vardır.

 

Her insanın affı mümkündür Şayna

Pişmanlığı kendi boyunu aşınca

Getirdiler suçluyu astılar. O benmişim

Yıkadılar ölüyü kefenlediler. O benmişim

‘Hüvel Baki’ yazan bir taş koydular. O benmişim

Eşik yaptılar basılıp geçilsin diye. O benmişim

Kubbeyi birleştiren son taşa, alemi oturttular

Taş da benmişim, alem de ben, kubbe de

 

Bir parçası insan kalanın Şayna

Gerisi de insanlaşır gözyaşlarıyla

İşte bu yüzden, yeryüzü tanrıları

İnsan yanları bilinmesin diye, gizli ağlarlar

Ve iyi bakarsan birilerinin omuzlarında

Uyur-gezer cüceler olduklarını görürsün

Sözlerinin ayakları yere basmaz, sayıklamadır

Cahiller nezdinde bunlar, öncü ve muttaki sayılır.

 

Öğlen vaktini neden sevmediklerini anladın mı Şayna

İkindin vakti gölgesiyle mest olanların

Hepsi kendi gölgesine meftun bunların

İçinden çıkamazlar kurdukları oyunların

Bükemediği eli yalamaya hazır bir kitle

‘Zâtı şahane’ diyerek ikiye bükülürler

Bunların bazısı ‘Biz’ der, bazısı ‘Allahuekber’

İnanma sakın şayna, hepsi yalnız kendine secde eder.