Berzah

Kendi çölünde kayıp, bilmez nere son durak

Yine rüyada susuz, yanmışsın, hummalısın

Her şeyi görmek için gözlerini aç, ancak

Berzahı geçmek için gözünü yummalısın.

Ayna

Varlık O’nun aynası, evet bu doğru ancak

Aynaya her bakana, sağ yanı sol görünür

Hayal hepsi, aldanıp, sanma gelen kalacak

Bir bakarsın seni de götüren yol görünür

Deha

Benimki dağa çıktı, senelerdir küskünüz

Nice yüz bin dehanın koynunda cünuniyet

El etek öpmek için yerlere serilende

Gördüğün tevazuun zirvesi enaniyet.

Kül

Cömertlik zirvesine sevdanın bıraktığı

Soylu bir kordan çıkan ateş külde eriyor

Hüsnüniyet uyurken, suizannın yaktığı

Fitnenin ateşinde dostluklar can veriyor.

Kalbime Vur

Denizin girdabını kendine imrendirir

Aşkın boynunu sıkan aklın karabasanı

İncini önüme ser, aklımı kavuran söz

Taş gibi katılaşan kalbime vur asanı!”

Malikü’l-Mülk

Bedenini hak yaptı, ruhun da O’ndan gelme

Malikül-Mülk değilsin, ‘Ben’ dediğin şey kimdir?

Her şeyi sen yapsan da ‘şey’i kendinden bilme

Ömrünce ‘Ben’ diyerek yankılanan sesimdir.

Allah Bir

Hepsi Sana varırmış yürünecek yolların

Yeni bir hayat için değişir giyecekler

Yani ki en sonunda Sen’in bütün kulların

Tüm sözlerden geçerek, ‘Allah bir’ diyecekler.

Önce Aşk Vardı

Sizin ‘aydınlanma’nız karartırken dünyayı

Kirlendi insanlık, yağsın yağmurlar

Kamçılayan taneleri olursa olsun

Özü de bir vezni de ‘çiçek ve çocuk’

Neden her şeyden böyle çok korkuyorlar

Yürekten başlamazsa, bastırılır isyanlar

Örselenen duyguları sağaltan bir hekimsen

Bilirsin buralarda her an her şey olabilir

İçin yanarsa bir aşkın acısından, bir türkü yak

Herkesin sabretmeyi öğrendiği dünyadan

Sen hiçbir şey öğrenmeden mi gideceksin

Sonra bir de ağıt yak, kederi unutanlar inlesin

Ey okyanuslara dur diyen kayalıklar!

'Sevdamı özgür bırakmasam, öfkemi de

 Ne diyorsan peki!’ desem anlaşabilir miyiz?

Bilginin insana tahakkümü hangi cins kölelik

Beşerin bitpazarı, bu insan çöplüğünde

Her şeye bir izah var, ama buna kalp ne der?

Ben okununca anlaşılmayan yazılar yazmam

Memleket renginde çay olmadan konuşmam

Çek git şifacı, ‘Kelin merhemi olsa’ demezler mi?

Bırak yaralı yanlarımı, ne kalacak ardımda

Esen yel yakar insanı, çöken bulut, soğuyan hava

Sürdüm kendimi içimin gurbetinden, içimin sılasına

Hepsi kendisine sarılan bu insanlar

Hevanın kuluyken, hangi tanrıya tapıyorlar

Üstelik ‘Dost yumruğu çetin olur.’ diyorlar

‘Dikenlerden muzdaribim’ diyenler münafıktır

Bu çağ bizim çağımız; kirli, aşksız ve sefil

Bu çağın günahını hangi peçe örtebilir?

Kaçan kelimelerle, saklanmamış sözlerle

Sınırları yâr elinde emek emek çizilmiş

Gasp edilmemiş gönlün bilinmez zirvesinde

Herkes hak edemez ebedi bir hayatı

Bir hayal ki bin canımı birer birer verirdim

Yaşarken de kefenimi çıkartmayın üstümden

Hakikatin tahtında, sözde gerçekler

Yakaladım sanınca sonsuzluğun sonunu

İnsansı tavırlarla, kravatlı vampirler

Neden hayatı bana engelli koşu eder?

Dağla yaralarımı, her şeye bir sebep lazım

Gözlerimi sil ama hüznüme dokunma sakın